Jorge is de zoon van een Belgische moeder en een Colombiaanse vader. Deze dubbele identiteit verscheurt de jongen, temeer omdat zijn vader weigert te praten over zijn jeugd of zijn vertrek uit Colombia. Maar ook Jorge heeft een geheim. Sedert een jaar ruilt hij zijn judolessen voor avonden in een louche buurtcafé. Langzaamaan is hij er verslaafd geraakt aan cocaïne. Terwijl Jorge steeds moeilijker kan weerstaan aan de drugs, komt hij beetje bij beetje meer te weten over het verleden van zijn vader. Cocaïne blijkt vader en zoon met elkaar te verbinden, maar op welke manier wordt pas laat duidelijk. Bijna te laat voor Jorge...
Vera Van Renterghem schreef met Coke een maatschappelijk relevant jeugdboek. De problematiek is niet heel origineel, maar sluit wel aan bij de internationale actualiteit. Jorges identiteitscrisis en zijn daaruit voortkomende verslaving geven de lezer de kans om tot op het einde emotioneel betrokken te blijven. Door het verhaal van Jorges vader komen dan weer de politieke problemen ter sprake die gepaard gaan met de wereldwijde cocaïnehandel. De arme boeren in Colombia blijken hier het grootste slachtoffer: cocateelt is voor hen zo ongeveer de enige manier om geld te verdienen, maar die gaat gepaard met grote risico's. De cocatelers worden immers belaagd door zowel de FARC, de drugsmaffia, de Colombiaanse regering als de internationale antidrugsbrigade.
De auteur is wel erg ambitieus om de cocaïneproblematiek in een dunne roman vanuit zoveel standpunten te willen aanpakken, maar het resultaat is verrassend leesbaar. Helaas is Coke vanuit literair opzicht erg teleurstellend. Het woordje 'coke' of 'cocaïne' komt zodanig veel voor dat je je begint af te vragen of de auteur wel van synoniemen of omschrijvingen gehoord heeft. Het verhaal van Jorges vader wordt op een erg standaard manier (cursief) in Jorges eigen verhaal verwerkt. En op pagina twee vraagt Jorge, die ook de ik-verteller is, zich al af: "Ik. Wie is dat? Een schamper woordje van amper twee letters. Ik. Past daarin half Colombiaan en half Belg?" Behalve pathetisch, is deze uitlating ook een dooddoener voor de spanningsopbouw. Twee pagina's ver en er wordt ons al letterlijk verteld wat het thema van dit boek zal zijn. De vuistregel 'Show, don't tell' wordt door de auteur continu met de voeten getreden, waardoor ik me al snel begon af te vragen of het de lezer nog wel was toegestaan zelf de verbeelding te gebruiken.
Kortom, het engagement van Vera Van Renterghem is bewonderenswaardig, maar ik vraag me af of de roman wel het geschikte medium was om haar boodschap over te brengen. Ik zie in Coke immers weinig kennis van of interesse in de mogelijkheden van dit medium. [Liesbeth Verlinden] Masquer le texte

Jorge (ik-figuur) voelt zich nergens thuis en heeft geen vrienden. Alleen wanneer hij coke gebruikt, voelt hij zich lekker. Helaas is het duur spul, moet hij zijn gebruik geheimhouden en takelt hij lichamelijk af. Na 'Giftig'* de tweede realistische jeugdroman van de Vlaamse schrijfster. De titel van dit boek dekt de lading volledig. Vanaf de eerste tot en met de laatste regel gaat het over coke. Het boek is een felle aanklacht tegen het gebruik ervan. De schrijfster gaat uitgebreid in op de verbouw van cocabladeren en de problemen rond cocaïne in het corrupte Colombia, het grootste land van herkomst van de meeste coke. Ze schetst heel rauw wat coke met een mens doet en schept met hoofdpersoon Jorge, een realistisch potentieel slachtoffer: een onzekere jongere met problemen en vragen die wel iets kan gebruiken om zich beter te voelen. Ze maakt duidelijk hoe doortrapt dealer Tom is, hoe hij er alles aan doet om Jorge afhankelijk van hem en zijn coke te maken. Het verhaal over de Colombiaanse vader van Jorge maakt het bovendien tot een spannende, meeslepende roman. Vanaf ca. 14 jaar. Masquer le texte

Jorge is de zestienjarige puberzoon van een Belgische moeder en een Colombiaanse vader. Hij raakt steeds verder verwijderd van het gezin en steeds meer in de ban van coke. Coke gaat zijn leven beheersen en richt hem ten gronde. Coke beheerste ook de jeugd van zijn vader in Colombia, zij het op een heel andere manier. Pas wanneer Jorge het levensverhaal van zijn vader heeft gelezen, komt het in het afkickcentrum voor het eerst tot echt contact tussen vader en zoon. Het meest interessante aan dit boek is ongetwijfeld de dubbele ingang tot coke. Enerzijds het verhaal van het gebruik ervan, met alle aspecten van toenemende afhankelijkheid, pogingen zich los te rukken, manieren om aan geld te raken, de greep van de dealer, hallucinaties, afkicken. Anderzijds het verbouwen van coca op het Colombiaanse platteland, de terreur van de FARC, de Amerikaanse strijd tegen cocaïne. De focus op beide is echter zo groot dat alle rest ervoor moet wijken, wat het geheel ietwat geforceerd maakt. De info op het einde over Colombia en de FARC, en over cocaïne, inclusief organisaties waar een verslaafde terecht kan, is relevant, maar beklemtoont de missie die het hele boek door voelbaar is. Maar verder heeft het verhaal vaart, en worden beide verhaallijnen geloofwaardig gebracht en mooi gekoppeld.

Masquer le texte