Met dit boek waagde Patrick Lagrou zich aan een experiment. Zes jongeren hielpen zijn verhaal groeien, fantaseerden en bekritiseerden. Wouter Dekkers is, net zoals zijn vader die geschiedenisleraar is, geïnteresseerd in wat opgravingen over de autochtone bevolking kunnen vertellen. Hij voelt zich thuis in het archief, maar mag daar als jongere niet alleen naar binnen. Wanneer hij het toch doet tijdens de sluitingsuren is hij de stille getuige van een inval met een dodelijk slachtoffer. In zijn vrije tijd trekt Wouter ook naar de tekenacademie, waar hij bevriend raakt met Tine, een halfzus van Gijs Versteele. Gijs, die bij Wouter in de klas zit, maakt het Wouter en zijn vader moeilijk, o.a. omdat de vader van Gijs als handelaar zo vlug mogelijk een parkeergarage wil op de plaats waar nu een archeologische vondst de werken vertraagt. De spanning groeit nadat Wouter rond de werken voor de parkeergarage vreemde schimmen zag en de volgende dag verneemt dat daar een man gedood werd. Wouter wordt zelfs een moment verdacht doordat zijn voetafdrukken daar werden aangetroffen. Hij gaat op onderzoek uit en vindt heel wat gegevens over die oude Sint-Michielsabdij en over een bende rovers die bij de abdij begraven zijn. Het verhaal wordt nu wat te gemakkelijk verdergezet: het ene toeval volgt het andere op en alle puzzelstukjes vallen vlot op hun plaats.

Het verhaal leest vlot en is heel eenvoudig. De taal is eerder functioneel, de gebruikte bijvoeglijke naamwoorden dienen niet om de tekst op te smukken, maar om de nodige informatie te verstrekken. Vanaf 11 jaar. [Marleen Lippens] Masquer le texte

De titel van dit 'griezelboek' slaat op de aarde die vrij komt tijdens de opgraving voor een ondergrondse parkeergarage. Bij de opgraving vindt men de resten van een historische abdij waardoor een hevige strijd in de stad ontbrandt tussen voor- en tegenstanders van het behoud van dit culturele erfgoed. Wouter en zijn vader voeren actie voor behoud, terwijl de stiefvader van zijn vriendin Tine, daarbij gesteund door zoon Gijs, niets uit de weg gaat om het commerciële belang te laten overwinnen. Als er onbegrijpelijke moorden worden gepleegd, besluiten Wouter en Tine op onderzoek uit te gaan en beseffen dat de botten van de overleden mensen, die in de grond zijn begraven, tot vreselijke daden in staat zijn. Dit onwaarschijnlijke gegeven wordt dermate boeiend en met vaart verteld dat de lezer bereid is voor lief te nemen dat de karaktertekening te zwart-wit is en er losse eindjes overblijven. De auteur gebruikt korte zinnen met veel dialogen. Af en toe worden er krachttermen gebruikt: 'verdomme'. Geen illustraties maar wel een intrigerend omslagtekening van twee aangeklede geraamtes. De auteur maakte bij het schrijven gebruik van de ideeën van scholieren. Vanaf ca. 12 jaar. Masquer le texte