Als de tienjarige Oscar na een beenmergtransplantatie van de gezichten van zijn ouders en artsen afleest dat de operatie mislukt is, raakt hij in een diep isolement, vooral omdat de grote mensen niet met dit probleem blijken om te kunnen gaan. Een van de dames in rozerode jasschorten die naar het ziekenhuis komen om  met de zieke kinderen te spelen, ontfermt zich dan over hem. Oma Rozerood zoals hij haar noemt, doet hem het idee aan de hand brieven naar God te schrijven om zo zijn meest intieme gedachten kwijt te kunnen en zich minder eenzaam te voelen. Hij vertelt God, na enige aarzeling over diens bestaan, over de kleine avonturen met grote gevoelswaarde die hij nog zal beleven: de opstand tegen zijn ouders die met hun verdriet geen raad weten, de opbloeiende kortstondige liefde voor een medepatiëntje en de vroegwijze gedachten waarmee hij de volwassenen beschaamd doet staan en een stuk wijzer maakt. Het prachtige verhaal verscheen als derde deel van het drieluik "Trilogie van het onzichtbare", na ''Milapera'' (nog niet vertaald) en ''Meneer Ibrahim en de bloemen van de koran''*. Het is geschreven in een eenvoudige, pure taal en is ontroerend zonder enig spoor van valse sentimentaliteit. Gebonden uitgaafje op pocketformaat; ruime druk. Masquer le texte