Het opmerkelijk debuut van de Engelse Amanda Hodgkinson, Britannia Road 22, is geen zuivere historische of oorlogsroman maar een verhaal over door de Tweede Wereldoorlog uiteengerukte echtgenoten die moeizaam hun traumatische gebeurtenissen trachten te verwerken. De zes jaar dat ze van elkaar gescheiden werden, is verloren tijd vol met bedreigende herinneringen voor het nieuwe bestaan dat ze in een ander land trachten op te bouwen. Het verhaal van de complexe en getourmenteerde hoofdpersonages ontwikkelt zich langzaam en het verzwijgen van de leugens tot de noodgedwongen biecht duurt net iets te lang. De onthulling van de tragische geheimen van het echtpaar bezorgt nog wel een onverwachte schok, maar stelt ook de vraag waarom ze elkaar niet eerder konden vertrouwen.
De plot wordt ontwikkeld op twee niveaus die elkaar knap afwisselen met het naoorlogse heden in Ipswich dat beïnvloed wordt door het verleden in bezet Polen. Bij het uitbreken van de oorlog moet Janusz zijn jonge bruid Silvana en pasgeboren zoontje Aurek achterlaten omwille van de algemene mobilisatie. Na enkele maanden omzwervingen in Europa vervoegt hij de Poolse strijdkrachten in Engeland. Tijdens zijn (eerder aangenaam) verblijf in Frankrijk is hij verliefd geworden op een jonge boerin, met wie hij blijft corresponderen. Achtergelaten met haar pasgeboren zoontje moet zijn vrouw zien te overleven in een wereld waar ze niemand kan vertrouwen. Vijf afschuwelijke jaren Duitse bezetting overleeft ze door met haar zoontje in en van het bos te leven. De band die daardoor ontstaat tussen moeder en kind kan dan ook door niets meer verbroken worden. Als de familie na de oorlog herenigd wordt, is Janusz voor Aurek niet de lang vergeten vader maar ‘de vijand’. Een vijand die zelf in verwarring is met een vrouw die elke nacht in haar bed ligt te huilen terwijl hij nog steeds droomt van de vrouw die hij in Frankrijk heeft verlaten. Inburgeringcursussen bestonden toen nog niet en misschien net daarom slaagt Janusz erin zich als hardwerkende migrant te integreren. Zijn huisje met Engelse tuin staat niet bij toeval op het adres ‘Britannia Road’. Voor Silvana is het leven in Engeland kort na de oorlog harder. Overal ziet ze de resten, afgebrande huizen en rijen voor de winkels. ‘Ze dacht dat ze haar donkere leed in Polen achter zich had gelaten, maar hier kom je op elke straathoek verdriet tegen, een herinnering aan het verleden, terwijl zij vindt dat juist iedereen juist alles zo snel mogelijk zou moeten vergeten.’ Ze beleeft een korte relatie met een wel heel begrijpende weduwnaar die wanhopig wil wat hij niet kan krijgen: de behoefte om de doden in de levenden te zien. Britannia Road 22 is een knap geschreven debuutroman over door de oorlog beschadigde mensen die toch nog trachten iets van hun leven te maken door opnieuw te starten in een ander land. [Julien Schmit] Masquer le texte

Omdat de Pool Janusz sinds 1940 in de Britse luchtmacht zit, kan hij na de Tweede Wereldoorlog Brits staatsburger worden en met zijn hervonden vrouw Silvana en hun zoontje Aurek (7) een nieuwe start maken in een cottage op Britannia Road 22 in Ipswich. Maar al gauw blijkt dat ze alle drie in de zes jaar dat ze elkaar niet zagen, zoveel belastends hebben meegemaakt, dat het heel moeilijk is om samen een nieuw bestaan op te bouwen. Janusz worstelt met zijn gevoelens voor de Franse Helene, zijn vrouw en zoon hebben in een Pools bos wel erg veel meegemaakt. Als de vader van een schoolvriendje van Aurek verliefd wordt op Silvana lijkt dat het einde van hun huwelijk te betekenen. Debuutroman van de Engelse literatuurwetenschapster die in Zuid-Frankrijk woont. Het is een prachtige roman die heel indringend beschrijft hoe groot de invloed van traumatische ervaringen is op de verdere loop van ons leven, en erg goed de innerlijke strijd van de hoofdpersonen uitwerkt. Met info/vragen voor leesclubs. Prettig leesbare vertaling. Kleine druk. Masquer le texte