Na een ongelukkige jeugd beleeft de hoofdpersoon een onverwacht gelukkige liefde in Vlaanderen. Wanneer het meisje getroffen door een vreselijke ziekte en na enkele maanden sterft, valt hij in een zwart gat en gaat ten einde raad rust zoeken in een klein plaatsje in de Franse Ardennen. België ("de laatste droom van een uitgeblust Europa"), en dan vooral het Vlaamse gedeelte, speelt een prominente rol in deze liefdesgeschiedenis die Paule en haar minnaar in een roes van Rijsel naar Oostende, van Brussel naar Brugge en van Lochristi naar Gent voert. Het prille geluk wordt echter in de kiem gesmoord als Paule baarmoederhalskanker krijgt en na een helse lijdensweg overlijdt. De hoofdpersoon ("ik ben een ander en leef apathisch en in verwildering") telt de dagen na haar verdwijnen, eerst in Gent waar ze samen op een etage woonden en hij nu langzamerhand aan de drank dreigt te raken, later in het kleine provinciestadje Feil in de Franse Ardennen, waar hij wordt opgevangen door de inwoners. Tijdens dat verblijf en zijn eenzame wandelingen aan de oever van de Maas herinnert hij zich de heerlijke dagen samen met Paule, maar ook zijn vreselijke jeugd als kind van een prostituee, mishandeld en verwaarloosd door zijn moeder en uitgestoten door de goegemeente. Opgevangen door zijn pensionhoudster en enkele vaste klanten van het café, waar hij zijn ervaringen van diepe wanhoop en rouw tracht op papier te zetten, komt hij langzamerhand weer tot zichzelf.

Claudel, die met zijn Grijze zielen (De Leeswolf 2004, p. 537) zowel een enorm literair als publiekssucces behaalde, toont hier opnieuw hoe beeldend en suggestief hij kan schrijven. Jammer genoeg beperkt hij zich in deze (te) kleine roman tot de individueelste gevoelens van zijn hoofdpersonage, die ? hoe begrijpelijk ook ? niet interessant genoeg zijn om een identificatie van de lezer tot stand te brengen. Daarvoor komen we al te weinig te weten, zowel van de geliefde als van de treurende minnaar, die daardoor nooit echt tot leven komen. Misschien had een nadere uitwerking van de aparte jeugd van de hoofdpersoon een beter inzicht kunnen bieden in het immense verdriet waarmee hij als overblijvende partner te maken krijgt. [Jan Baes] Hide text

Treurzang over de dood van een geliefde: Paule uit Zeebrugge. Deze lyrische debuutroman uit 1999, bekroond met de Prix Erckmann-Chatrian en de Prix Radio-France, verhaalt het intense rouwproces van de ik-figuur die na de lijdensweg en dood van zijn vriendin wegtrekt uit het Vlaamse kustgebied om in het trieste Maasstadje Feil in de Ardennen een jaar lang zijn verdriet te koesteren. Nadrukkelijke sfeerbeschrijving, wel vergeleken met die van Simenon, domineert. De handeling varieert van somber gepeins over zijn verloren liefde en zijn jeugd als zoon van een prostituee tot frequent bezoek aan café Het Anker, doorschoten met significante wandelingen en gesprekken. De naweeën van de oorlog zijn nog sterk voelbaar en de toekomst biedt weinig perspectief. Zielenroerselen weerkaatst in de aftakeling van een eens zo bedrijvig plaatsje. Claudel (1962) preludeert duidelijk op motieven herkenbaar in zijn (inmiddels ook verfilmde) meesterwerk 'Grijze zielen' en slaagt er ook hier al in boven de enkelvoudige anekdote uit te stijgen. Normale druk. Hide text