Het gordijn
Het gordijn
Reviews
Tam verslag van emotionele reis
De moderne wolkenkrabberstad Dubai is niet direct de meest ideale bestemming om je dementerende oude moeder mee naartoe te nemen. Toch deed schrijver Kader Abdolah (1954) dat. Want zijn familie bezoeken in zijn land van herkomst, Iran, is onmogelijk: wie eenmaal gevlucht is kan niet meer terug. Sommige vluchtelingen laten hun ouders daarom overkomen naar hun nieuwe thuisland, maar zo'n lange reis wil de oudjes nog weleens fataal worden. Het is een gat in de markt voor Iraanse reisbureaus die zich toeleggen op ontmoetingsreizen op een voor beide partijen makkelijk bereikbare plek. Dubai dus.
Abdolah neemt de lezer in het Gordijn mee op dat reisje, dat nogal bewogen moet zijn geweest: hij heeft zijn moeder al vijftien jaar niet gezien, ze is dement én het is waarschijnlijk hun laatste ontmoeting. Maar de schrijver focust jammer genoeg vooral op het saaie logistieke gedoe van de reis; het inchecken in het hotel, het huren van een auto, het regelen van een tripje, enzovoorts. De hoofdstukken, met titels als 'In de ontbijtzaal' en 'Naar de bazaar', hebben een hoog 'en-toen-en-toen'-gehalte.
Je zou daar iets achter kunnen zoeken: omdat de moeder haar grip op de werkelijkheid verliest, klampt haar zoon zich vast aan de droge feiten. Of: met het uitgebreid beschrijven van futiele gebeurtenissen probeert de schrijver die ene grote gebeurtenis - het definitieve afscheid - als het ware uit te stellen.
Maar Abdolahs ongecompliceerde, eenduidige stijl laat geen ruimte voor een diepere interpretatie; alles is zoals het is…Read more
-
Kader Abdolah