Wanneer Anna Maria Giusti, een jonge Italiaanse vrouw, thuiskomt van een trip naar Sicilië en haar post wil ophalen bij haar benedenbuurvrouw signora Constanza Altavilla, treft ze de buurvrouw dood aan. Hoofdinspecteur Guido Brunetti van de Venetiaanse politie wordt er laat op de avond bij gehaald. Brunetti is maar al te blij dat hij op die manier kan ontsnappen aan een uitgebreide maaltijd in het vervelende en ergerlijke gezelschap van vice questore Guiseppe Patta en de gluiperige inspecteur Scarpa. Een hartaanval, luidt de officiële doodsoorzaak volgens dokter Rizzardi.
Maar Brunetti’s intuïtie zegt hem dat er meer aan de hand is. Tegen de zin van zijn baas Patta gaat hij op onderzoek uit. Hij krijgt daarbij hulp van inspecteur Vianello en van secretaresse signora Elettrade, die bijzonder bedreven is met de computer, niet bang is om de grenzen van het legale op te zoeken en net daardoor voor essentiële informatie zorgt. Brunetti spreekt met de zoon van de overleden vrouw en verdiept zich in de kennissenkring van signora Altavilla. Al snel ontdekt hij dat het leven van de oude dame vrij ongewoon was voor een vrouw van midden de zestig. Ze was betrokken bij de werking van een vluchthuis en bood onderdak aan vrouwen in nood. Een ander deel van haar tijd besteedde ze aan het bezoeken van bejaarden. Brunette gaat praten met de betrokkenen en komt daarbij ook een zaak van erfenisfraude op het spoor. Uit zijn contacten komt signora Altavilla naar voren als een erg rechtlijnige dame.
In Dodelijke conclusies is een milde commissaris Brunetti aan het werk. Dat hij in zijn vrije tijd een liefhebber is van de klassieken en Marcus Aurelius leest, kwam reeds eerder in de boeken van Donna Leon aan bod. Brunetti laat zich steeds meer leiden door die milde stoïcijnse levenshouding. De verontwaardiging over de corrupte samenleving is er nog wel, maar verdwijnt naar de achtergrond. Die afstandelijkheid vertaalt zich ook in de beschrijvende stijl van Leon. De auteur slaagt er zeer goed in van haar personages mensen van vlees en bloed te maken. Dat geldt niet alleen voor Brunetti. Ook de nevenpersonages, zoals de vrouw van Brunetti, Paola, en hun twee opgroeiende tienerkinderen Raffi en Chiara krijgen opnieuw de nodige aandacht. Dat geldt ook voor het decor van de boeken van Leon, Venetië. Het zijn allemaal factoren waardoor de lezer zich thuis voelt in haar werk. Dodelijke conclusies is het twintigste boek van Leon met de Venetiaanse commissaris Brunetti in de hoofdrol. Geen bruut geweld of gruwelijke scènes. Wel een degelijk uitgebouwde plot waarin niet de spanning domineert, maar het inzicht in de menselijke natuur. [Geert Swaenepoel] Hide text

Hoofdinspecteur Guido Brunetti van de Venetiaanse politie treurt niet, als hij van een saai etentje met zijn superieuren wordt weggeroepen. Op de plaats delict zegt zijn intuïtie hem dat hij niet zonder meer moet aannemen dat de dode oude vrouw aan een hartaanval gestorven is, zoals de doodsoorzaak officieel luidt. En die rare plekken in haar hals dan? Het denkwerk van inspecteur Vianello en de (niet altijd legale) ict-vaardigheden van administratieve hulp signora Elettra begeleiden de mededogende Brunetti in zijn geduldige, maar vasthoudende zoektocht. De typerende stijl van deze auteur is veelal beschrijvend, soms pakkend, maar altijd onderhoudend. De hoofdpersonages komen de lezer als oude bekenden voor: hun dagelijks bezigheden in het verlokkelijke Venetië zijn verweven met hun onderlinge relaties en hun werk. Verfrissend is dat het verhaal het niet van veel lijken en tomeloos geweld moet hebben. Desondanks is de plot ongemeen boeiend, zonder nodeloos ingewikkeld te zijn. Dit twintigste Brunetti-verhaal is misschien wel een van de beste. Engelse recensies geven een wisselend oordeel over dit deel. Zie ook: http://www.donnaleon.net/ (Engelstalig). Normale druk. Hide text