De blauwe kamer van Susan Henderson is een merkwaardig boek. De auteur kruipt in het hoofd van de achtjarige Tillie Harris en beschrijft op die manier het leven in een disfunctioneel gezin. Aan het begin van het boek is Tillie volwassen en hoogzwanger wanneer ze weeën krijgt. Haar man is op zakenreis en totaal in paniek ziet Tillie geen andere oplossing dan haar vader, van wie ze vervreemd is, om hulp te vragen. In gedachten keert Tillie terug naar haar kindertijd die ze doorbracht op een Amerikaanse luchtmachtbasis. Tillie groeit op in een ongewoon gezin, waarin de moeder ten prooi valt aan hysterische huilbuien en soms wekenlang in haar bed blijft liggen, met gesloten ogen of roerloos voor zich uit starend. Tillie en haar broer Phil lijken op die momenten van geen tel en worden goeddeels aan hun lot overgelaten.
Op andere dagen is hun mama de vrolijkheid zelve, vertelt ze Tillie verhaaltjes, en wordt er gedanst en gefeest. De vader is dan weer de strenge, gedisciplineerde militair, die hetzelfde verwacht van zijn kinderen. Het maakt de verwarring voor de kinderen totaal. Ze gaan er ieder op hun eigen manier mee om. Phil groeit naar zijn vader toe en ziet hem als zijn grote voorbeeld. Tillie probeert vruchteloos haar moeder ‘beter’ te maken. Wanneer Tillies vader een nieuwe baan krijgt bij het Pentagon, verhuist het gezin naar Washington. Vader, moeder en Phil gaan eerst. Maar wanneer Tillie hen enkele dagen later nakomt, is er van haar moeder geen spoor en krijgt het meisje geen woord uitleg. Haar leven wordt helemaal een nachtmerrie: zij mist haar moeder, haat haar kleurloze leventje bij haar strenge vader en rebelleert meer en meer.
De blauwe kamer is een roman over opgroeien in een gezin waar de schaduw van een depressie steeds om de hoek loert, een verhaal ook over de onvoorwaardelijke liefde van een kind voor haar moeder. Geen grote literatuur misschien, maar een sterk verhaal verteld vanuit een originele invalshoek.  [Geert Swaenepoel] Verberg tekst

Dit verhaal speelt zich af in Amerika en beschrijft de gebeurtenissen door de ogen van Tillie (8). De moeder van Tillie is niet zoals andere moeders. Soms komt ze wekenlang haar bed niet uit en dan huilt ze hysterisch. Het bestaan van Tillie en haar broer Phil lijkt ze dan vergeten. Er zijn ook dagen dat mama vrolijk is en dan vertelt ze Tillie bijzondere verhalen, ze dansen in de huiskamer en maken elkaar op in bonte kleuren. Wanneer Tillie's vader een nieuwe baan krijgt bij het Pentagon, verhuist het gezin naar Washington. Het moet een frisse start zijn, maar het wordt een drama. Tillie's moeder verdwijnt spoorloos. Tillie mist haar moeder en haat haar grijze bestaan bij haar strenge, gedisciplineerde vader. Ze verzet zich uit alle macht tegen de regels van volwassenen en de problemen stapelen zich op. Dit verhaal is aangrijpend en zeer goed en beeldend geschreven. Het beschrijft de sterke liefde van een kind voor haar moeder, ongeacht de zware omstandigheden en de kracht van een persoonlijkheid, die zich niet zomaar in een keurslijf laat dwingen. Kleine druk. Verberg tekst