Jane is toe aan een nieuwe start en een nieuw huis lijkt haar deze te geven. Een bijzonder gebouw, minimalistisch ingericht en vol van allerlei hightech gadgets en snufjes, maar ook met een ellenlang huurcontract vol vreemde voorwaarden. Jane gaat akkoord met de voorwaarden en haar nieuwe leven bevalt haar prima. Niet in de laatste plaats vanwege de wederzijdse aantrekkingskracht tussen haar en de architect en geestelijk vader van het bijzondere woonproject. Dan ontdekt ze dat het huis een luguber verleden heeft en de vorige huurster in het huis is overleden. Bovendien heeft deze Emma, het vorige meisje, wel erg veel overeenkomsten met haarzelf. Spannend opgezette thriller waarin in korte hoofdstukken afwisselend in perspectief, Emma: toen en Jane: nu naar een heftige ontknoping wordt toegewerkt. Steeds meer wordt duidelijk dat alle hoofdpersonen een dubbele agenda hebben. Goed vertaald. Geschreven door een Amerikaanse auteur onder pseudoniem. Wordt verfilmd.

Geen planten, boeken, kleedjes of eigen meubels. En Jane mag nog veel meer spullen niet meenemen als Jane een woning in Londen wil gaan huren. De lijst met huisregels is nog langer. Maar als ze zich eraan wil houden, kan ze voor een schijntje Folgate Street 1 betrekken, een prachtig, door een beroemde architect ontworpen huis vol technische snufjes.

Jane zegt 'ja' en krijgt een polsbandje om met sensoren. Zo weet het huis steeds waar ze is. De douche gaat aan op haar favoriete temperatuur, de verlichting past zich aan aan haar stemming, de verwarming ook.

Architect Edward Montfort probeert zo een nieuw ontwerp uit, met een huis dat aanvoelt hoe de bewoner zich voelt, maar die bewoner ook beïnvloedt. Jane moet daar even aan wennen, maar dan bevalt het prima in het minimalistisch ingerichte huis waar alles tot in de puntjes esthetisch verantwoord is. En Edward is even perfect. Hij belandt al snel bij Jane in bed en ze kan haar geluk niet op. Tot er op een ochtend een man met een bos bloemen voor de deur staat: de ex-vriend van de vorige bewoonster, Emma. Zij is onder vreemde omstandigheden om het leven gekomen.

J.P. Delaney wisselt in zijn thrillerdebuut een hoofdstuk 'Jane' steeds af met een hoofdstuk 'Emma'. Zo krijgt de lezer een goed beeld van beide vrouwen en hun uiteenlopende reacties op het huis met zijn bizarre regels.

Na kennismaking met de man van de bloemen is het wel gedaan met de serene rust van Jane in het huis. Ze raakt geobsedeerd door Emma's dood en ontdekt dat haar architect een verhouding met Emma had. Ook leek Emma uiterlijk nogal op haar. Houdt Edward eigenlijk wel echt van haar, of zijn de vrouwen een soort accessoires voor zijn perfecte huis?

'Het vorige meisje' leest soepel weg en de ontknoping zorgt nog voor een flinke verrassing. Maar wie is de auteur ervan eigenlijk, J.P. Delaney? De achterflap van het boek meldt nogal mysterieus dat 'een Amerikaanse schrijver achter dit pseudoniem schuil gaat'. Het blijkt Tony Strong te zijn, een reclameman. In een interview met The New York Times zegt hij dat de hype rond de Japanse opruimgoeroe Marie Kondo hem heeft geïnspireerd: "Iedereen wil een opgeruimd overzichtelijk leven. Maar dit gebeurt er als je te ver gaat."

Hoe goed je ook opruimt, je kunt niet wegrennen voor de rommel in je eigen hoofd, aldus Strong. U bent gewaarschuwd.

Oordeel

Opruimwoede in een heerlijk leesbaar debuut.

Verberg tekst